Bomirr Blog

Był królem rodu Szerokouśmiechniętych (Broadbeam), jednego z siedmiu krasnoludzkich klanów i władcą królestwa Belegostu położonego w górach błękitnych w I erze.
Utrzymywał bardzo dobre stosunki z elfami.
Był posiadaczem smoczego hełmu podarowanego mu przez Telchara kowala z Nogrodu, póżniej jednak podarował go elfowi Maedhrosowi w podzięce za uratowanie życia.
Zginał w bitwie Nirnaeth Arnoediad (Bitwa niezliczonych łez) w 473 roku pierwszej ery powalony przez smoka Glaurunga raniąc wcześniej bestię tak poważnie nożem, iż smok uciekł z pola walki. Czyn ten przyniósł Azaghâlowi wielką, pośmiertną sławę.
__________________________________________________________
Informacje biograficzne

Erebor, zwana inaczej Samotna Góra - góra w północno-wschodnim Rhovanionie, jedna z siedzib plemienia Durina,wielka góra, położona na równinie rozciągającej się na wschód od północnej części Mrocznej Puszczy, w niewielkiej odległości od Długiego Jeziora. Stanowiła charakterystyczny punkt Rhovanionu. Od jej głównego masywu odchodziło sześć długich ramion. Z wnętrza góry wypływała Bystra Rzeka - Celduina.

Miasto krasnoludów zostało założone w Ereborze w roku 1999 TE przez Tharina I. Pod górą odnaleziono bogate złoża minerałów i kontynuowano prace kopalniane. Najcenniejszym klejnotem był tzw. Arcyklejnot, serce Samotnej Góry.
Krasnoludowie żyli w pokoju z ludźmi Dale i Esgaroth. Czerpali olbrzymie zyski z handlu, a Erebor przeżywał czas rozkwitu.

W 2770 roku królestwo krasnoludów zostało zaatakowane przez smoka Smauga ze Zwiędłych Wrzosowisk, który zdobył Erebor, mordując dziesiątki krasnoludów. Ocalałe niedobitki na czele z królem Thrórem i jego rodziną uciekli na południe. Smaug sprawował władzę nad górą do 2941 rok kiedy to do Ereboru dotarła wyprawa wnuka króla Thróra, Thorina II Dębowej Tarczy. Gad nie zdołał go schwytać, postanowił jednak pokarać Miasto na Jeziorze za udzieloną mu pomoc. W wyniku ataku całe miasto spłonęło, sam smok jednak również zginął, zabity przez łucznika Barda. Wkrótce doszło do konfliktu o skarby znajdujące się we wnętrzu Ereboru. Zakończył się on Bitwą Pięciu Armii, w wyniku której połączone siły krasnoludów, ludzi i elfów zdołały rozbić armię orków pod wodzą Bolga. W batalii poległ jednak Thorin, dziedzic Ereboru.
Władcą został jego krewniak Dáin II Żelazna Stopa z Żelaznych Wzgórz. 

Pod jego rządami rozpoczęto odbudowę zrujnowanego królestwa. Zawarło ono pokój z również odnowionym Dale oraz z elfami z Mrocznej Puszczy. Handel na nowo rozkwitł, gospodarka odżyła, państwo zaczęło rozwijać się bardzo dobrze.

Podczas Wojny o Pierścień Sauron próbował pozyskać Erebor jako sojusznika. Spotkawszy się ze zdecydowaną odmową wysłał sprzymierzonych Easterlingów przeciwko krasnoludom. Najazdowi stawiły czoła sprzymierzone siły Ereboru i Dale. W bitwie poległ król Dale, Brand, wnuk Barda oraz Dáin Żelazna Stopa. Obrońcy jednak zamknęli się we wnętrzu Samotnej Góry, która została oblężona przez wroga. Na wieść o upadku Saurona nieprzyjaciół ogarnęła panika. Krasnoludowie i ludzie wykorzystali to i zaatakowali ich, zwyciężając.

Po zakończeniu Wojny o Pierścień Erebor przeżywał czas świetności. Skolonizowano Błyszczące Jaskinie i prawdopodobnie Morię. Podpisano również pakt ze Zjednoczonym Królestwem Arnoru i Gondoru. Zapewniło to krasnoludom opiekę potężnego mocarstwa.

Miecz Thorina II Dębowej Tarczy.
Został wykuty w Pierwszej Erze w Gondolinie. Pierwotnie należał do jednego z elfickich panów. Po zdobyciu i zniszczeniu miasta (511 rok Pierwszej Ery), oręż ten zaginął – najpewniej zagrabili go orkowie.
Przeleżał on w jakiejś kryjówce aż do Trzeciej Ery. Wtedy to znalazły go trzy trolle: Bert, Tom i William, które Ukryły miecz w swojej siedzibie.
Tam właśnie (w 2941 roku Trzeciej Ery) trafił na niego Thorin II Dębowa Tarcza, wędrując wraz z Kompanią i Gandalfem do Ereboru.
Odtąd krasnolud nosił Orcrista u swego boku i używał podczas walki. Odebrali mu go elfowie króla Thranduila w Mrocznej Puszczy. Monarcha ów złożył później Orcrista na grobie Thorina, gdy pochowano go w Ereborze, po Bitwie Pięciu Armii.
Odtąd miecz zawsze rozbłyskiwał w ciemnościach, gdy do Samotnej Góry zbliżali się nieprzyjaciele.
Drugim bliźniaczym do niego mieczem był Glamdring.
We wczesnej formie sindarinu miano Orcrist znaczy Pogromca goblinów. Gobliny tę broń zwały Siekaczem.

Urodził się 2774 roku TE jako pierworodny syn Gróina. Imię prawdopodobnie otrzymał po Óinie, królu Ereboru w latach 2238 - 2488 TE. W chwili przyjścia na świat ojciec Óina miał 103 lataKrasnolud narodził się i dorastał w trudnym dla swojego ludu okresie tułaczki, po tym jak został on wygnany z Ereboru przez smoka Smauga. Kiedy Óin miał 9 lat urodził się jego brat Glóin, późniejszy ojciec Gimliego. Nie wiadomo, czy bracia brali udział w wojnie krasnoludów z orkami z Morii, która zakończyła się 2799 roku TE bitwie w Dolinie Azunalbizar. Prawdopodobnie potem wraz z resztą rodu Óin odszedł w góry Ered Luin. Tam w 2923 roku TE w wieku 252 lat zmarł jego ojciec Gróin. 

Nie pochodził z plemienia Durina, choć bardzo z nim związany, a w szczególności z Thorinem II Dębową Tarczą. Jego bratem był Bombur, kuzynem zaś Bifur. W 2941 TE wszedł w skład jego kompanii, która miała dotrzeć do zajętej przez Smauga Samotnej Góry, poznał tam Bilba Bagginsa. Wyprawa osiągnęła skutek i krasnoludom udało się przejąć Erebor. W następnych latach Bofur zamieszkiwał w odnowionym królestwie, zmarł prawdopodobnie na początku CE. Walczył w Bitwie Pięciu Armii .

Ciekawostki:
Miejsce urodzenia: Ered Luin, 2800 r. TE
Znane języki: Khuzdûl ,Westron
Ulubiona Broń: Młot Jednoręczny

Był członkiem kompanii Thorina Dębowej Tarczy. Po 2941 roku mieszkał w Ereborze. Walczył w Bitwie Pięciu Armii. Potrafił grać na klarnecie.

Pochodzenie imienia
Bifur lub Bívur, jest jednym z krasnoludów wymienionych w Starej nordyckiej legendzie.

Ciekawostki:
Miejsce urodzenia:Nieznane (ur. przed 2809 r. TE)
Znane języki: Khuzdûl ,Westron
Ulubiona Broń: Długa włócznia

Nori to krasnolud z rodu Durina. Urodzony w Ered Luin gdzie mieszkał z bracmi Doriego i Oriego aż do wyprawy Kompanii Thorina. Brał udział w wyprawie pod Samotną Górę, podczas której poznał Bilba Bagginsa. Pod koniec podróży walczył w Bitwie Pięciu Armii.

Ciekawostki:
Miejsce urodzenia: Około 2811 r. TE
Znane języki: Khuzdûl ,Westron
Ulubiona Broń: Noźe

Urodził się w Żelaznych Wzgórzach. Mimo młodego (jak na krasnoluda) wieku wziął udział w wojnie z orkami . Walczył w decydującej bitwie w dolinie Azanulbizar, gdzie zginął jego ojciec. Natomiast Dáin zdołał zabić wodza przeciwników, Azoga. Czyn ten przyniósł mu wielką sławę.

W 2805 roku, po śmierci dziadka Gróra, Dáin został władcą Żelaznych Wzgórz. 
Spokojnie władał tam aż do 2941 roku. Wtedy to, na wieść o odnowieniu przez Thorina Dębową Tarczę Królestwa pod Górą, pośpieszył do Ereboru, gotów zbrojnie wspomóc krewniaka w konflikcie z ludźmi i elfami o bogactwa smoka Smauga. Jednak w obliczu niespodziewanego ataku orków przyłączył się do wcześniejszych przeciwników i walczył w Bitwie Pięciu Armii. 
Po śmierci Thorina, który zginął w boju, Dáin został nowym Królem pod Górą, jako że był prawowitym spadkobiercą Durina. Sprawiedliwie podzielił się bogactwami smoka z ludźmi i elfami. Poznał przy tej okazji hobbita Bilba Bagginsa, jednego z kompanów Thorina.

Dáin okazał się znakomitym i mądrym monarchą. Za jego rządów nastąpił ponowny rozkwit Ereboru, a krasnoludowie żyli w wielkim dostatku. Utrzymywał on przyjaźń z królami Dale, następcami Barda I Łucznika. 
W 2989 roku niechętnie zezwolił Balinowi na wyprawę do Morii, starożytnej siedziby plemienia Durina.

Podczas Wojny o Pierścień Dáin nie ugiął się przed groźbami wysłanników Saurona. Po ich odprawieniu wysłał z ostrzeżeniem do Rivendell Glóina i Gimliego, którzy wzięli udział w naradzie, pod przewodnictwem Elronda.
W 3019 roku, gdy Dale zaatakowała północna armia Mordoru, Dáin wsparł króla Branda. Mimo sędziwego wieku, niezwykle bohatersko walczył w bitwie o Dale, lecz poległ w tej batalii u boku sojusznika.
__________________________________________________________
Informacje biograficzne
 

Urodził się i wychował w Ered Mithrin. Królem został po śmierci ojca, zabitego przez smoka w 2589 roku. Już rok później krasnoludowie, ciągle zagrożeni przez kolejne bestie, opuścili Góry Szare. Thrór poprowadził większość z nich do Ereboru, dawnej siedziby swego plemienia.
Za jego rządów, położone tam państwo krasnoludów, zwane Królestwem pod Górą, rozkwitało, a jego mieszkańcy żyli w wielkim dostatku. Thrór utrzymywał przyjazne stosunki zarówno z bratem Grórem, władcą Żelaznych Wzgórz, jak i z ludźmi z Dale i Esgaroth oraz elfami z Leśnego Królestwa w Mrocznej Puszczy. 

Ten okres świetności trwał do 2770 roku. Wtedy to niespodziewanie napadł na Erebor smok Smaug, skuszony bogactwami krasnoludów. Thrór, wraz ze swym synem Thráinem, zdążył uratować się jako jeden z ostatnich, bowiem uciekł tajemnym przejściem. Następnie, wraz z garstką współplemieńców, tułał się po różnych częściach Śródziemia, aż wygnańcy osiedlili się w Dunlandzie. 

W 2790 roku Thrór dał synowi ostatni z Siedmiu Pierścieni oraz mapę i klucz do tajnego wejścia do Ereboru. Wraz z przyjacielem Nárem ruszył ku Przełęczy Czerwonego Rogu. Monarcha bowiem postanowił wrócić do starożytnej siedziby Plemienia Durina, Morii.
Mimo ostrzeżeń i nalegań Nára, Thrór po dotarciu w pobliże Morii, nie zrezygnował z zamiaru ruszenia w głąb kopalni. Czy ten przypłacił życiem. Zginął zabity przez Azoga, przywódcę orków. Zabójca odrąbał królowi głowę i na czole wypalił runami swe imię. Później poćwiartował ciało i rzucił je na pastwę padlinożernych ptaków. 
Śmierć Thróra była powodem wielkiej wojny z orkami, którą rozpoczął Thráin II. 
__________________________________________________________
Informacje biograficzne